انواع فنر در سیستم تعلیق خودرو (بخش اول)

بکارگیری نوع فنر در سیستم تعلیق خودرو موضوعی بسیار مهم در طراحی پلت فرم خودرو می باشد و عملا راحتی سرنشین و پایداری خودرو را تحت تاثیر قرار می دهد. از دیرباز از پنج دسته فنر به شرح ذیل در سیستم تعلیق خودرو استفاده شده است:

  •  فنر شمشی، این گروه از فنر از قدیمی ترین و محکم ترین فنرهای خودرو می باشد که در تعلیق خودروهای سواری قدیمی همچون پیکان، تعلیق عقب و جلوی خودروهای شاسی بلند همچون پاترول، تعلیق عقب و جلوی خودروهای تجاری همانند مرسدس بنز 1921، ولو F12 مورد استفاده قرار گرفته است. بزرگترین مزیت این فنرها استحکام نسبتا مناسب به منظور تحمل بارهای زیاد بوده است در حالیکه معایب آن از جمله سنگینی، اشغال فضای زیاد، عدم امکان نصب با فاصله عرضی زیاد بین فنرهای چپ و راست و برزو اصطکاک به دلیل زنگ زدگی بین لایه های فنر شمشی و غیره باعث گردیده که امروزه کمتر از این نوع فنر حتی در خودروهای تجاری گرانقیمت همچون ولو FH12 مورد استفاده قرار گیرد.
  •  فنر تیغه ای، در این نوع فنر، چندین تیغه فلزی از جنس فولاد فنر با خاصیت پیچشی در کنار یکدیگر قرار گرفته و تشکیل یک مجموعه فنر پیچشی را می دهد. این دسته فنر پیچشی همانگونه در تعلیق جلوی فولکس واگن بیتل قدیمی مورد استفاده واقعی شده است از وسط در بدنه خودرو تثبیت شده است و دو سر این دسته فنر پیچشی به بازوهای مکانیزم تعلیق چپ و راست متصل شده است. کل این دسته فنر پیچشی در یک لوله محافظ مملو از گریس قرار گرفته است که باعث می شود عمر این نوع فنر به طرز عجیبی نامحدود باشد. البته از این نوع فنر استقبال زیادی به دلیل تولید و توسعه فنرهای پیچشی نشد.
  • فنر مارپیچ یا لول، این دسته از فنرها از پرکاربردترین فنرهای مورد استفاده در سیستم تعلیق خودرو می باشند به نحوی که در تعلیق عقب و جلوی بسیاری از خودروها به کار گرفته شده است. از بزرگترین مزایای این نوع فنر سبک بودن و قابلیت نصب آن در فاصله دورتری از فنر سمت دیگر می باشد که باعث افزایش پایداری خودرو حین عبور از پیچ جاده می شود.
  • فنر پیچشی، این نوع فنر در واقع یک میله از جنس فولاد فنر می باشد که یک سمت آن به بدنه خودرو و سمت دیگر آن به یکی از بازوهای مکانیزم تعلیق و عمدتا به صورت هزارخار متصل شده است. از بزرگترین مزایای این نوع فنر می توان به سبک بودن، قابلیت نصب در فواصل دور عرضی نسبت به فنر سمت دیگر، قابلیت تنظیم ارتفاع خودرو و قابلیت نصب در فضاهای غیر مفید خودرو به صورت طولی و عرضی اشاره کرد. این نوع فنر در تعلیق عقب پژو پارس، 405، 206 و خانواده سمند و دنا به صورت عرضی و در تعلیق جلوی خودروی نیسان وانت به صورت طولی نصب گردیده است.
  •  فنر بادی، این نوع فنر به دلیل ویژگی قابلیت تنظیم فشار باد آن، می تواند سختی فنر متناسب با بار، سرعت خودرو، نوع جاده و غیره را ایجاد نماید که باعث شده است عمدتا از این نوع فنر در سیستم های تعلیق فعال و نیمه فعال استفاده گردد و مزایای زیادی را ایجاد می کند که حین حرکت خودرو در شتابگیری، ترمزی گیری و در پیچ جاده، منجر به ارتقای پایداری می گردد و از معایب آن پیچیدگی سیستم پنوماتیک آن و نهایتا گران بودن آن می توان اشاره کرد.

مدرس صیاد نصیری

عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف

گروه فنی مهندسی ایمگ

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

2 نظرات
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
keyboard_arrow_up