معرفی ساختار سیستم تعلیق خودرو

به منظور تامین راحتی سرنشین، پایداری خودرو و پیشگیری از تخریب ساختمان مکانیکی بدنه خودرو و ملحقات آن از سیستم تعلیق استفاده می شود. از آنجایی که سطح جاده از ناهمواریها با دامنه و فرکانس‌های متنوعی تشکیل شده است، چنانچه چرخ‌های خودرو از طریق ساختار کاملا صلب همانند فرغون و گاری به بدنه خودرو متصل گردد، در اینصورت تمامی ناهمواری‌های جاده به بدنه خودرو منتقل  شده که باعث ایجاد عارضه‌های ذیل می‌گردد:

• انتقال ارتعاشات با فرکانس‌ها و دامنه‌های مختلف باعث بروز خستگی، درد و در دراز مدت آسیب‌های جسمانی می‌شود که ضمن ایجاد مشکلات جسمی برای سرنشین و راننده، باعث عدم تمرکز راننده بر فعالیت رانندگی می‌گردد.
•  عدم کنترل ارتعاشات باعث می‌گردد که در برخی شرایط محل تماس چرخ از زمین جدا شود که در اینصورت با جدایش محل تماس تایر از زمین یا جاده، فرآیندهای شتابگیری، ترمزی گیری و فرمان پذیری خودرو از دست رفته و منجر به ناپایداری خودرو، افزایش مصرف سوخت و آلایندگی و عدم کنترل سرعت و جهت حرکت خودرو می‌گردد.
•  انتقال ارتعاشات به طور مستقیم به بدنه خودرو باعث می گردد که در ابتدا ملحقات بدنه خودرو همچون چراغ ها، سپرها و غیره از بدنه خودرو جدا شده و تخریب گردد به تدریج ساختمان مکانیکی بدنه خودرو دچار آسیب گردد به نحوی به بعضا نقطه جوش های بدنه خودرو تخریب شده و ترک هایی در نقاط بحرانی بدنه خودرو ایجاد می‌گردد.
• عدم تغییر در زوایای استقرار چرخ بر روی زمین باعث ارتقای سطح پایداری جهتی خودرو می‌گردد به نحوی که بعضا خودرو قادر به حرکت در مسیر مستقیم نبوده و یا حین عبور از پیچ جاده دچار ناپایداری و واژگونی می‌گردد.
  از اینرو در خودرو از اجزای مختلفی در ساختار سیستم تعلیق استفاده می‌گردد تا قادر به پاسخگویی به مطالبات فوق باشد.