مکانیزم فرمان نسبت متغیر

استفاده از مکانیزم‌های مختلف فرمان نسبت متغیر در سیستم‌های فرمان خودروهای امروزی امری اجتناب ناپذیر می‌باشد. در سیستم فرمان نسبت تبدیل بین دست راننده و زاویه فرمان چرخ‌های خودرو حدود ۲۰ می‌باشد و این موضوع بیانگر این مطلب است که به ازای هر 20 درجه دوران غربیلک فرمان، زاویه فرمان چرخ‌ها یک درجه خواهد بود در حالیکه نیروی دست راننده 20 برابر خواهد شد.
از طرفی رانندگی و قابلیت مانورپذیری خودرو در شرایط مختلف نیازمند تغییر در این نسبت می باشد. به طور مثال در هنگام پارک کردن خودرو بهتر است که نسبت فرمان خودرو به اندازه‌ای کم شود که بتوان با کمترین تاخیر و اتلاف زمان نسبت به پارک خودرو اقدام کرد که البته با کم شدن نسبت فرمان، مقدار زاویه فرمان چرخ‌ها افزایش می یابد ولی نیروی مورد نیاز برای فرمان دهی کاهش می یابد که باعث ایجاد درد در عضلات راننده خواهد شد.
از طرفی در سرعت‌های زیاد مطلوب این است که نسبت فرمان افزایش یابد تا حساسیت فرمان یا اصطلاحا تیزی فرمان کاهش یافته و قابلیت مانورپذیری خودرو در سرعت های بالا ارتقاء یابد که البته در این حالت با افزایش نسبت فرمان، نیروی مورد نیاز برای فرمان دهی کاهش می یابد که این موضوع برای فرمان دهی در سرعت های بالا مطلوب نمی باشد.
لذا استفاده از سیستم‌های فرمان نسبت متغیر باعث تغییر در نسبت فرمان می شود به نحوی که با تغییر در ساختار مکانیکی چرخ دنده شانه ای و تغییر گام آن می توان نسبت های فرمان متفاوتی را ایجاد کرد و از طرفی با استفاده از سیستم های کمکی فرمان هیدرولیکی یا الکتریکی می توان نیروی مورد نیاز جهت فرمان دهی در شرایط مختلف را بهبود داد تا دو موضوع جابجایی که باعث خستگی راننده می شود و نیرو که باعث ایجاد درد در عضلات راننده می‌شود را بهبود بخشید.