انتقال گشتاور و دور و هماهنگکردن آن همواره یکی از دغدغههای مهم برای سازندگان تجهیزات صنعتی از جمله خودروسازان است. کیفیت عملکرد این فرایند از موارد مهم رضایتمندی مشتری در هنگام استفاده از دستگاه موردنظر است. باتوجهبه اهمیت ساختار هماهنگسازی در این مقاله ابتدا جعبه دنده غیر سنکرونیزه تشریح میشود سپس در مقاله بعدی ساختار هماهنگسازی در جعبهدندههای دستی امروزی بررسی خواهد شد.
مقدمه
بسیاری از دستگاهها در مسیر انتقال گشتاور/ دور متناسب با نیاز از اجزا تغییردهنده گشتاور/دور استفاده میکنند تا بتوانند نیاز کاربر را برآورده کنند. گاهی این اجزا تغییر دور ثابتی را در مسیر ایجاد میکنند. مثلاً نسبت انتقال گشتاور/دوربین دندهاستارت و فلایویل بر اساس حداقل دور و گشتاور لازم برای روشنشدن موتور تعیین میشود و همواره عددی ثابت است. اما در جعبهدندهها متناسب با شرایط مختلف حرکت باید این نسبت متغیر باشد. برای درک بهتر مفهوم هماهنگسازی، بهتر است ابتدا جعبهدندههای بدون این سیستم مورد بررسی قرار بگیرد
سیستمهای غیر سنکرونیزه (None – synchronizing System)
قدیمیتریم مدل جعبهدندهای خودرو از نوع غیر سنکرونیزه هستند. این مدلها به دو صورت کلی دستهبندی میشوند. شکل 1 این دستهبندی را نشان میدهد.
شکل 1- انواع سیستم غیر سنکرونیزه جعبه دنده
سیستم دنده کشویی (Slide-gear)
همانطور که در مقاله انواع جعبه دنده، اشاره شد سیستمهای متفاوتی برای جعبه دنده وجود دارد. در سیستمهای بسیار قدیمی از دنده مستقیم استفاده میشد. (شکل 2)
1- شفت ورودی 2- شفت خروجی 3- شفت زیر 4- دندههای اصلی انتقال
شکل 2- نحوه درگیری دندهها در گیربکسهای غیر سنکرونیزه
معرفی گیربکس های اتوماتیک موجود در بازار ایران | بخش اول
معرفی گیربکس های اتوماتیک موجود در بازار ایران | بخش دوم
همانطور که در شکل 2 ملاحظه میشود در این مدل گیربکس از چرخدنده مستقیم استفاده شده است. گشتاور از شفت ورودی (شماره 1) از سمت کلاچ وارد شده و از طریق دنده ورودی به دنده شفت زیر میرود. همه دندهها روی شفت زیر ثابت شدهاند؛ بنابراین با چرخیدن یکدنده تمامی دندهها و شفت زیر (شماره 3) نیز خواند چرخید. برای انتقال گشتاور/ دور به شفت خروجی کافی است یکی از دندههای روش شفت خروجی (شماره 2) با یکی از دندههای شفت زیر (شماره 3) درگیر شود. شکل 1 وضعیت اهرمبندی دستهدنده در موقعیتهای دنده 1 و 2 را نشان میدهد. دستهدنده باعث حرکت یکی از چرخدندههای شفت خروجی میشود.
چرخدنده شفت رو با خود شفت رو بهصورت هزارخار درگیر است؛ بنابراین اگر دنده شفت رو بچرخد، شفت خروجی نیز خواهد چرخید و در نهایت گشتاور/دور به شفت خروجی منتقل میشود.
هر هنگام حرکت دور چرخدنده شفت خروجی متناسب با دور چرخها است و دور چرخدنده ورودی متناسب با دور موتور بنابراین در هنگام درگیرشدن این دو دنده حتماً به هر دوچرخ دنده فشار خواهد آمد؛ چون اصطلاحاً درگیری دنده به دنده اتفاق خواهد افتاد.
حتی با درنظرگرفتن فعالشدن کلاچ، اگرچه ارتباط شفت زیر و دندههای آن از موتور قطع میشود؛ اما هنوز هم سرعتی در حال چرخش خواهند بود که در نهایت باعث درگیری صدادار چرخدندهها شده و علاوه بر این استهلاک قطعات بهشدت بالا خواهد رفت.